Op deze zonnige zaterdagmiddag ging V.O.C. op bezoek bij V.V. Smitshoek. Een club met grote ambities en verschillende oud-profs in de gelederen, die momenteel derde staat. Smitshoek is een nog niet heel oude vereniging (opgericht in 1960). Vele jaren opereerden zij in de schaduw van het destijds veel grotere V.V. Barendrecht. Met de ontwikkeling van met name de wijk Carnisselande is Smitshoek enorm gegroeid en inmiddels een van de grootste voetbalclubs in de regio Rotterdam.

Doordat Smitshoek een echte zaterdagclub is, kwam V.O.C. nooit eerder in competitieverband tegen hen uit. Het fraaie complex is weliswaar groot, 7 velden, maar door de situering van de velden en het clubhuis is het toch een gezellig geheel. Het eerste veld (natuurgras!) is te bereiken via het loket waar een bewonderswaardig aantal vrijwilligers de goedkope kaartjes koopt en knipt. Voor €3,50 mocht ik naar binnen, ik was mijn Vierde Divisiepas maar weer eens vergeten. 

De kou van de morgen was gelukkig verdwenen en met een lekker zonnetje en geen wind was het goed toeven langs de lijn. Beide ploegen begonnen wat afwachtend aan de wedstrijd. Smitshoek had geen duidelijk aanvalsplan en V.O.C. leek verrast doordat het regelmatig de kans kreeg om zelf tot aardige aanvallen tekomen. De eerste serieuze kans kwam al in de negende minuut, maar zonder resultaat. Vooral over de rechterflank kon Jeroen Straetemans regelmatig opkomen en met afwisselend een individuele actie of een voorzet kwam er veel gevaar van zijn kant. Het was dan ook een fikse tegenvaller dat Jeroen al na 30 minuten geblesseerd het veld moest verlaten.

Hij werd vervangen door de Dr. Martijn de Vries, deze week gepromoveerd aan de TU Delft (gefeliciteerd nogmaals!). Het spel golfde aardig op en neer met het wat opportunistischere aanvalsspel van Smitshoek tegenover wat meer combinatievoetbal van V.O.C. De ploegen leken met de brilstand aan de thee te gaan, toen binnen 5 minuten Smitshoek ineens met 2-0 voorstond. Eerst een rebound die op wilskracht binnen werd gewerkt en vervolgens een goede steekpass die onze verdediging te machtig was. Tussendoor kreeg V.O.C. nog een reuzekans om de gelijkmaker te scoren, maar doortastendheid om de bal erin te schieten ontbrak. 2-0 dus na 45 minuten. Dat voelde wel erg slecht en dan op het bekende psychologisch juiste moment, vlak voor rust. Werk aan de winkel voor coach Wayne Delgado.

Terwijl de toeschouwers de voeten gingen opwarmen en de kelen gingen smeren in het fraaie clubhuis, vond de V.O.C.-trainer de juiste toon om zijn manschappen in een goed resultaat te laten geloven en daar ook naar te spelen. De rood-zwarten begonnen vol goede moed aan de tweede helft, indachtig de comeback van PSV eerder deze week. V.O.C. had meer balbezit en kwam regelmatig in de buurt van het vijandelijk strafschopgebied. Het leek erop alsof het steeds aan de laatste pass lag. Misschien kwam dit ook door het kordate optreden van de Barendrechtse verdedigers, maar soms ontbrak het ook aan het ‘gedecideerd overhalen van de trekker’, zoals onze twitteraar het noemde.

Tussendoor kreeg ook Smitshoek de nodige kansen. Dankzij zeer goed keeperswerk van Kristian van der Tempel bleef de 2-0 voorlopig op het scorebord. De tijd begon inmiddels wel te dringen. Bij de V.O.C.-aanhang ebde het geloof in een goede afloop langzaam weg. Bij de spelers gelukkig niet. Een vrije trap op zo’n 25 meter van het doel zou de verlossing brengen. De ingevallen Tom Kuil eiste de bal op. Zijn schot werd gelost door de keeper en de oplettende Kas Dullemans schoot bekwaam binnen. De aansluitingstreffer en nog zeker 15 minuten te gaan. 

Smitshoek wankelde en V.O.C. bleef aanvallen. De ook de ingevallen Sebas Poggio zorgde vanaf links weer voor veel dreiging. 6 minuten na de 2-1 leverde hij weer een goede voorzet af en dit keer is de kluts wel voor ons. De regels zijn zo dat het in de boeken zal staan als een eigen doelpunt van de keeper, maar daar malen we natuurlijk niet om. Klik hier voor de video van het doelpunt.

2-2 voelde als een terechte stand, na 2-0 achter. Wat te doen na een geslaagde inhaalactie met nog 10 minuten te gaan en een overwicht? Doorpakken of consolideren? Die vraag hoefde niet beantwoord te worden, want binnen 2 minuten stond V.O.C. weer achter. Een fraaie aanval van Smitshoek betekende dat V.O.C. sowieso nog een keer flink aan de bak moest. Het resultaat mocht er zijn. Ruben Soares rondde een fraaie aanval schitterend af met een krul in de bovenhoek.

Diezelfde vraag over doorpakken of consolideren kwam dus al snel nog een keer op. Nu werd besloten om het resultaat te koesteren. Dit lukte betrekkelijk eenvoudig en V.O.C. maakte zelfs nog het meeste aanspraak op de overwinning, maar een goede kans was helaas niet aan Bas van der Storm besteed (zie video).

3-3 was uiteindelijk een juiste uitslag en een terechte beloning voor een zeer energiek en volwassen spelend V.O.C. Hoewel het eigenlijk niet past om bij zo’n teamprestatie een enkele speler uit te lichten, toch een uitzondering op deze regel. Aanvoerder Yannick Koevermans ging als altijd voorop in de strijd en heeft ook de juiste vorm gevonden. Hij helpt daarmee zijn hele team vooruit.De mevrouw die ons hielp bleek de tante van Livai van Leyden, die in de tweede helft inviel. Voor wie heeft zij deze middag gejuicht?

Doelpunten V.O.C.: Kas Dullemans, Ruben Soares en een eigen doelpunt

Opstelling V.O.C.:  Kristian van der Tempel, Jeroen Straetemans (Martijn de Vries), Kas Dullemans, Joost van der Loo, Nico van Mechelen (Livai van Leyden), Yannick Koevermans, Nito Sequeira, Wouter van der Loo (Sebastiaan Poggio), Ruben Soares, Bas van der Storm, Tim Zeller (Tom Kuil) 

 Voor de foto's die René van Ierschot van deze wedstrijd maakte, klik op de foto hieronder.