Missing Bail: Dag 3

VOCabulaire
Missing Bail: Dag 3
Je hebt van die dagen die beginnen dat je denkt… Dat je de heel de nacht naar de plee moet alleen al omdat je de regen door het raam hoort. En ingeval van regen is cricket niet de leukste sport. Niet het spelen, maar het wachten. Dus wat zou ons te wachten staan…
Het devies: extra laat verzamelen dan zou de schade misschien beperkt blijven. Of in ieder geval het wachten. Willem probeerde nog met de zijn lokale contactpersoon te bellen, maar aangezien de Missing Bail nog nooit tegen deze tegenstander had gespeeld (ja dat kan dus nog gebeuren…) was het wat hem betreft ook moeilijker om deze man aan de telefoon te krijgen.
Zo gezegd, eerst coffee in town en een klein rondje golf in de countryside. In de miezer.
Op naar het veld. Iedereen benieuwd omdat we deze club tenslotte niet kennen. Mooi veld, zeker, maar goed, eigenlijk lijken die velden allemaal op elkaar.
Pub op loopafstand, de Sportsman, dus gegarandeerd Ashes-kijken. En Willem benadrukte nog even dat er deze dag geen tea/ lunch bij het arrangement zou zitten dus “regel dat even zelf in de pub”.
De barmevrouw knippert een paar keer met haar ogen als we binnen stromen. Op de vraag of de tv aan mag op cricket antwoord ze dat de tv het momenteel niet doet, en áls hij het zou doen dat zou er zeker geen sport opgezet worden. Ja, waarom die tent dan de sportsman heet vond ze zelf ook wel vreemd.
Na 2 lunch bestellingen veroordeelde ze ons tot een groepsbestelling in één keer, nou dan weet je het wel. Haar moeder was inmiddels gearriveerd dus kon ze 2 half-pints tegelijk (laten) tappen. 10 minuten voor de start van de wedstrijd aanstalte maken om te vertrekken, ons afvragend of de kok ook al aanstalten had gemaakt om ergens mee te beginnen laat staan te serveren. “There is only one cook I’m afraid” zei de mevrouw.
Eenmaal op de club toch enigszins het idee dat we wat herkenden, in ieder geval het VOC-vaantje achter de bar en ja hoor… we blijken hier in 2015 te zijn geweest, zelf de youngsters herkennen dit. Willem niet, geen actief geheugen. Staat ook lekker als je op die club komt.
Bij het betreden van het veld kwam Lau net jonglerend aan met 8 borden fish&chips op zijn arm die werden nog even gehapsliktweg.
Aanvoerder Boris mocht het format kiezen en bepalen: eerst batten en 30 overs. Het was nog/ weer droog. En een unicum: een openingsbowlster. Nette ballen en je weet dat je moet doen als je door een vrouw/ meisje uitgebowled wordt…. Maar goeie grappen over haar tieten zat er niet in want haar vader stond op mid-on klaar om iemand meteen op zijn waffel te timmeren. Vinnie sterk uit de startblokken ondanks een ontluikende chinese griep (ofzo) Sterker nog het gaat zo goed dat hij in over 17 retired uit het veld stapt. We zouden een monsterscore halen. Echter niks was minder waar want dit luidde een good-old collapse in. Floor 39, Daan 19, Bart 15, dat soort getallen, Pepi had iets met een eend…. maar wél de maiden run voor Kivits! Gelukkig bleef het daar meteen bij dus dan kan hij een volgende keer ook meteen dat gemiddelde weer sterk verbeteren…
Die collapse betekende wel dat Vinnie weer uit zijn pensioen moest terugkeren. In over 28 wel te verstaan. En ja hoor we gingen alsnog all-out. Ralph stuurde de bal, alsof hij aan het midgetgolfen was, in de handen van de wicketkeeper.
Omdat de miezer wat had aangezet zouden we de tea overslaan (willem die zouden we toch helemaal niet krijgen…) Toen de regen doorzetten gingen we versneld tea-en en het was maar de vraag of we ooit nog dat veld in zouden komen. Harder en harder, terwijl we binnen lekker de test zaten te kijken (Aus 135 voor 3 nog steeds, laatste dag, Broad net retirement aangekondigd). Ook afscheid genomenvan de tour-toeristen Faassen, Jim, Piet de Groot en Dennis. Je kent ze wel die gasten die met een hybride Mercedes op de Belgische snelweg op weg naar huis strandden omdat de bezine op was.
Ondertussen werd de lucht lichter en ja hoor die gasten wilden ook batten dus wij het veld in. Omgekeerde batting order dus bij elke wicket waren we blij en toch ook weer niet. Miezer, regen en toen opeens… licht. Sterker nog het werd lekker weer….
De bowlers deden het eigenljik ook helemaal niet zo slecht. Pepi lekker bezig, Kivits met een tandem-actie (aanloop, te vroeg die arm de lucht in, bedenken dat dat te vroeg is, denken aan stoppen maar toch kiezen voor doorgaan, en arm anderhalf keer extra ronddraaien, paar stappen extra hard rennen en 4 meter voor de crease die bal los laten) Gozertje nam er wel gewoon 3 wickets mee he, topper.
Ralph met verhoogde PH-waarde zeer actief en waardevol op de boundary. Bart met een self-made hartjes-tattoo op de plek van… zijn hart. Boris ook 3 wickets, humble captain as he is. Bart en Ralph die nog 4 wickets netjes deelden. En die staart leek steeds wat beter te kunnen batten totdat we er achter kwamen dat de kwaliteit er inmiddels wel uit was. Walmer 144 all out. Resume: elke keer dat we bij Walmer (uit) spelen winnen we. Heel leuke wedstrijd en ook leuke gasten, great sportsmanship zeggen ze dan. We hebben ze gefeliciteerd met de winst op de Oval en uitgelegd dat dat voor hen vandaag het maximaal haalbare was.
Bail bij die gozer op zijn voorhoofd geplakt en uitnaaien. Op naar de pinot grigo in Canterbury. Willem had de meest traditionele Italiaan uitgekozen wat we meteen zagen aan de perzische tapijten aan de muur. Bleek dat de hummus en couscous gerechten op de achterkant van de menukaart stonden. Het eten was wel scherper dan bij de Indier van de dag er voor, tot zover de traditionele italiaanse keuken. Nadat hier ook weer de balletje-balletje afrekentruc was gelukt werd het nachtleven van Canterbury bezocht, op maandag…
Dit was met recht een typisch Missing Bail dag!