V.O.C. op zijn best. We zijn niet voor niets al vele jaren een voetbal- én cricketclub. Aan de ene kant van de velden, streed op 5 juni 2021 de voetbaljeugd om de Regio cup en op het hoofd cricketveld mochten de senioren eindelijk weer eens een potje onderling cricketen. Dat was niet tegen dovemans oren gezegd. In een krappe week was het chef recreatiecricket Pepijn Katsburg en consorten weer gelukt om een grote groep senioren op de been te krijgen. Het plan: Een friendly T20. Wederom kwamen de deelnemers en deelneemsters uit alle hoeken en gaten. De Missing Bail was goed vertegenwoordigd, de dames voltallig en ook de zami’s en zomi’s deden zeer goed mee.
Captains van dit geheel waren Myrte en Boris Hoes. De voorpret begon al afgelopen woensdag. Toen hebben beide captains een bowl out gedaan, om duidelijk te maken wie in welke kleur speelde. Even voor de minder bekende intimi: Bij een bowl out wordt een wicket neergezet en wint degene die het meeste het wicket raakt. Het was spannend, maar Myrte won dit gedeelte en besloot dat haar team in wit zou spelen. Boris en daarmee mijn team had dus automatisch het V.O.C. zwart/rood. Nu wil het toeval dat ik zo’n beetje álle V.O.C. zwart-rode cricketkleding in mijn kast had en aangezien ik geen idee had wat voor weer het werd, heb ik alles maar in mijn tas gestopt. Gelukkig maar, want zowel de rode sweater, de briljante favoriete zwart/rode hoodie alsmede het schuine strepen shirt en de wedstrijdbroek waren nodig.
Aangezien het opgooien van een bat te simpel was, werd voor de toss, werd een vangwedstrijd gehouden. Boris had de eer om die winnen en koos zaterdag om als eerste te batten. Zo kon een fantastische 105 runs bewerkstelligd worden. Maar goed, het team van Myrte was superieur en haalde in minder tijd dezelfde hoeveelheid. Zoals de traditie betaamt, werden de volledige 20 overs uitgespeeld. We waren er nu toch, was het idee. Daar kwamen nog tamelijk wat runs bij. Na een mooi schot, werd onze KNCB-voorzitter Jurgen Delfos 15 cm boven de grond, met één hand knap gevangen door mijn broer Ralf Bannink. Merel Faassen bowlde op haar broer Florian. Deze had een lekker zesje (al heb ik geen actieve herinnering of deze twee feiten met elkaar te maken hadden, sorry). Debutante Samantha deed het beter dan menig oudgediende, kortom: Iedereen heeft weer erg zijn/haar best gedaan en genoten om na negen maanden weer in het veld te mogen staan. Positief opmerkelijk was dat ook de vrouwen in één adem werden aangemoedigd, als was het wel even wennen. Logisch, de heren hebben al jaren: “Kom op mannen” geroepen. “Come on boys and girls” is al goed op weg. Mooi om te horen!
Overigens een persoonlijke intra-familiair hoogtepunt: Ik ben samen met mijn broer aan bat geweest!! Dat was ons tot nu toe nog niet gelukt (thanks Bor). Volgend doel is om ook onze vader Luuk er bij te hebben. Hij heeft toegezegd dat dit “Misschien nog wel eens gaat gebeuren.” Laten we dat regelen!
De echte diehards, hebben er nog twee T10’s achteraan gespeeld. Het was weer een genot om de dames en heren weer met zijn allen in een wedstrijdje bezig te zien. Laat het seizoen maar beginnen!
Loeke Bannink