• Dertien-twee is eigenlijk zoals ieder ‘schaduw selectieteam’ bij iedere grote vereniging is. Individuele kwaliteiten als talent, ambitie, doorzettingsvermogen, trainings- en wedstrijdinstelling, snelheid, tactisch inzicht en techniek zijn nét iets te veel verdeeld over de afzonderlijke spelers, sommigen beschikken over meerdere kwaliteiten. Maar in die persoonlijke verbeterpunten schuilt juist de kracht van het team. Ieder heeft zo zijn eigen rol en inbreng in het team, iedereen accepteert dat naadloos van elkaar en daarmee opereert het elftal als team zonder persoonlijke agenda’s. Kom daar in deze tijd nog maar eens om. En dat niet in de laatste plaats door de inzet van de bezielde trainer Samir Kaddem en de zeer prettig georganiseerde en alerte begeleiding van Jaco Belder.

    In een ideaal verlopende wedstrijd zien we keeper Joram Wildschut als rots in de branding achter de goed ingespeelde defensie die op de flanken gevormd wordt door de zeer taakbewusteen geconcentreerde Frits Overman en Daan Kroon en de solide, graag langs de lijn opkomende Koen de Vos. Het hart van de verdediging,  Joas de Koeijer en  Aimar Hoes, is zoals iedere trainer dat zou wensen: snel, fysiek sterk en van goed spelinzicht voorzien.

    Ook het middenveld laat zich niet onbetuigd: Hugo Zuijderhoudt als multifunctionele regisseur voor de verdediging die de lijnen uitzet, en in de slipstream de technisch vaardige Allard Lusse ende zeer toegewijde Diede Gerritsen meeneemt om ballen te veroveren en op slimme wijze de voorhoede te bedienen. Pepijn Belder is daarbij gezegend met een verwoestend schot in zijn linkerbeen waarmee hij al vaak, ook rechtstreeks uit corners, gescoord heeft en kan door een tegenstander nooit uit het oog verloren worden.

    De voorhoede is wat van het flegmatieke soort, maar daardoor ook in positieve zin onberekenbaar: de soms onnavolgbare acties en rushes van Milian Muste en Julian Koote in combinatie met de doelgerichte en zeer beweeglijke en daardoor altijd lastige Tom Bruijnzeel en Thomas Peters met zijn neusje voor de juiste positie in de buurt van de goal.

    Dat voetbal een van de weinige sporten is waarbij onverdiend verloren kan worden, bewijst dit team met enige regelmaat. Voetballend zijn ze vaak beduidend beter dan de tegenstander, maar te vaak is dat niet terug te zien in het eindresultaat. Maar zoals het een hecht team betaamt, wanklanken zijn er zelden, ook niet na (een al dan niet terecht) verloren wedstrijd. En dat maakt dit elftal leuk en zeer de moeite waard. U hoort nog van hen!

     

    Door: Paul Hoes