Missing Bail 2023
Door: Randy van der Broek en andere auteurs

Eindelijk kon de Missing Bail weer van start gaan. Van vrijdag 28 juli t/m 3 augustus vertrokken 22 volwassen cricketers naar Canterbury.

Dag 1
Waren we er maar nooit aan begonnen….

18:30 Stobbe en de gemeente Rotterdam had al een extra handhavingsteam ingezet om de heren Bannink elke verkeersboetes die ze konden vinden aan te smeren. Dus inclusief links rijden en al rijdende in en uitstappen, heel pietluttig.

Stobbe had nog gevraagd “klein en rustig gezelschap toch?” Daar is behalve dat we het hele terras leeg hebben gejaagd ook de bar omzet van 2019 t/m 2023 verdubbeld, terwijl we 1 van onze 2 van t hart busjes met 250 per uur door de Kortekade zagen razen met handhaving er rennend achteraan.

Stipt op tijd on the buses en via een route die we nog nooit eerder hadden gezien (op Tour sinds 1981) lekker op tijd de brexit-sluizen door en op t bootje. Daar was Svetlana samen met haar black jack tafel in een apart kamertje gezet dus weinig gezellige spelletjes daar. Bart heeft nog een goede poging gedaan om alvast wat ontbijtvoorbereiding zelf uit te voeren in de keuken, maar kwam met niks meer dan 1 rauw ei weer terug. Maar het is verder een heel enthousiast ventje.

Off the buses, langs ons hotel voor de volgende Tour, even het veld bekeken. Nog nooit was tweederangs zo visueel duidelijk. Het tweede veld lag niet alleen verder van het clubhuis maar ook 15 m lager.

We maken kennis met onze tegenstander, mix van oldies en wat youngsters die met maarliefst 13 man komen aanzetten: of er wat gewisseld mag worden. Captain Boris (weinig ervaring) gaat meteen akkoord alsof er geen vuiltje aan de lucht is.
Touring teams always bat first en so it happened. Tsjarko en Daan. Daan wipte de bal met een mooie boog naar hun captain die het kleinood met een atletisch hoogstandje naar de grond werkt. Geluk voor Daan? Dat is niet duidelijk. Zeker niet als hij de over erna dat rooie ding met een nog perfecter loopje weer half raakt en wéér naar die gozer die net van fine-naar-fine was gerend, en (op sommige mensen kan je wél vertrouwen) wederom de bal met zijn eigen handen het gazon in werkt.
Na nog een drop Daan uit voor 91. Goede steun van Tsjark 27, Randy 46 De Dennis-Kok tandem functioneerde perfect dus Dennis voor 0 aan de kant. Boris 50 op een manier van…. Je weet wel, dat het eigenlijk niet kan… maar hij blijft humble. En Vinnie een mooie 80. Het pooltje voor de eindscore is niet gewonnen, want…. Er werd een record neergezet: 333 voor 4. In 40 dus deze gaat de analen in!

Heerlijke tea. Mooie tea ladies en weer het veld in. Lekker opgepompt om die jongens snel uit te gooien. Totdat één ventje de bal wel gemeen hard steeds stond weg te meppen. En het was geen toevalstreffer…. Die gezet had er in 13 al 50. Ons team begon al wat glans te verliezen ondanks dat Bas een paar heel goede adviezen en aanwijzingen aan Pep bleef geven tot tot ver boven de irritatiegrens. Alle bowlingrecords ook meteen aan diggelen.

Blijkt die gozer helemaal niet gefield te hebben…. Hij was gewoon uit het 1e ingevlogen om ff te meppen. En humble captain Boris wist dat… uiteindelijk wist de fine pot dat ook!

De batsman bleek toch wat zeer onsportieve trekjes te hebben. En de gifbeker hoefde maar tot 3/4 leeg: 235 all Out.

Na de wedstrijd wat pints in het mooie clubhuis alwaar Willem zijn zoon opeens terugvond. Wat een geluk en wat een gelijkenis.
Voor zijn ruim 150 runs kreeg het ventje zowel een presentje als een raak advies: om volgende gvd de youngsters meer aan bod te laten komen. Dit advies kwam niet langs de plaat voor zijn harses en het uitzaaien was begonnen.

Op naar het hotel. Alwaar enkele twin rooms plots in doubles waren veranderd en Willem de dienstdoende receptionist bijna zijn strot dicht kneep. Ook dat is allemaal goed gekomen.

Daarna Canterbury in alwaar het nog vrij laat is geworden echter wat happens in Canterbury stays…

We zijn begonnen!


Dag 2

Enkele double beds blijken hun werk wel gedaan te hebben want er is een aantal grote glimlachen te zien tijdens het ontbijt. Op andere kamers was een ander hoogtepunt bereikt, of beter kookpunt.

Daarna toch even tijd voor jezelf in het drukke schema dus het werd golfen, koffiedrinken, stadje in dat soort activiteiten. Eigenlijk zoals normale mensen dat ook zouden doen.

Om 10:30 in the buses richting veld onder de rook van Sittingbourne, je kent het waarschijnlijk wel van de chemische industrie. Maar toch een mooi veld waar de under 12 nog hun weekend tournooitje aan het afwerken waren. Vandaag zouden we geen sandwiches lunchen maar kregen we een bbq voorgespiegeld was ons medegedeeld. Er werd getwijfeld om de meegereisde moeders langs het veld wat afleiding te bezorgen op hun lazy Sunday, maar de route werd al ingezet naar het stadscentrum. 8 rondjes rond de kerk en alle parkeerterreinen verder alsnog aangekomen in de pub met the Ashes op het scherm.

Na een korte verpozing aldaar weer retour naar het veld. De youngsters hadden plaatsgemaakt voor de senioren en we werden hartelijk onthaald door de chairman die tonnetje rond was door het meestal zitten op een chair…
De bbq stond klaar, de tea ladies ook, Luuk vond in het clubhuis een betere Indiër dan Willem en ondanks dat Daan dacht dat hij captain was gingen we gewoon eerst batten.
Gezien het drijvende wolkendek zouden we ala Verstappen uit de blokken schieten, dus Koen en Dennis openen. Koen, met Tony O, in gedachte, liet de ouwe Sri Lankees al snel voor wat ie was en koos voor do or die. Na 1 zes kwam al snel de ‘die’ …. Pep op 3. Liep al snel tegen een fine op door weg te lopen op een gevangen bumpball… en dat is verboden.
Aan de big basterd bbq stond inmiddels een big bitch al de vette worstjes en burgers te pletten en af te fikken. De vele rook liet de lichte miezer al verdampen voordat ie de grond kon raken.
Toen Bas het veld in.
Een ware masterclass hebben we aanschouwd waarbij Dennis graag Bas mocht coachen die dan meteen een 4 sloeg, terwijl Dennis zelf meer lucht dan leer raakte. Maar hij vond het toch erg leuk.
Thijs volgde Dennis op. Paar rake klappen. Wel handig aangezien Thijs niet echt op rennen zit tegenwoordig. Daarna Henk en Daan, Ralph en (nu verklap ik al iets) het sluitstuk door Randy en Bart. De drizzle veranderde al een beetje in … je zou het regen kunnen noemen. De fielders begonnen al bedenkelijk te kijken maar unpire Lau was onverbiddelijk: dit kan je geen regen noemen, laat staan dat je er last van hebt. Aangezien Bart (eigenlijk niemand) niet kon bedenken dat Faassen ondanks dat hij was opgesteld, toch weigerde te spelen ( niks voor hem) stond Bart te batten op zijn balletschoentjes en begon al wat te glibberen.
De regen werd een bui, met nog 2 overs te gaan, umpire Lau gaf geen krimp, en hun captain liet zijn teamleden met enige tegenzin in het veld slaan. Totdat Bart een (ik denk te kort) 1-tje wilde afdwingen door zijn bat, vrij kort na de bal, richting het hoofd van de dienstdoende fietser te smijten. De goed man bracht het er zonder concusion vanaf maar de captain greep zijn kans en greep in: of the field. Had Bartje ons toch mooi de 10 laatste door de spreekwoordelijke neus geboord.

De bbq vleesjes hadden net genoeg warmte verloren inmiddels en werden tussen kleffe broodjes gevouwen en de ‘burger-saus’ made it all ‘come together’ . We hebben genoten, intussen discussiërend hoe het komt dat veel Engelsen wat overgewicht hebben, we zijn er niet uitgekomen….

De regen zette door en de thuisclub moest opgeven. Ook al is er geen mooiere gelegenheid dan alleen batten en niet fielden, we waren er niet blij mee. De aanwezige mega blaster werd gehackt en de stones, Neil Diamond en Jerry & the pacemakers werden er doorheen geblazen. Alsnog een Missing Bail waardige afsluiting met de plakbail, mooie woorden en scherpe fines. Toen de captain zelf inde glazen begon op te ruimen werd het tijd om uit te naaien. Naar de beste Indiër in Het westelijk halfrond.

We hebben wel nog een uurtje naar een stel krakende boden geluisterd in de plaatselijke karaoke pub. De sunday roast was wat uitgelopen dus we werden giechelend ontvangen door de stamgasten.

Daarna naar de Indiër die geen Indiër was en Henk heeft met een variant op balletje-balletje nog wat van de prijs afgekregen.
Some things never change.

Kwamen we er bij terugkomt achter dat we toch weer het verkeerde hotel hebben geboekt: de bar was al dicht en de receptionist zowel contactgestoord als onbuigzaam. 40 flesjes bestellen lukte nog wel en de avondwinkel (wel een Indiër) bracht uitkomt voor wat gin tonic.

Wat een dag!


Dag 3

Je hebt van die dagen die beginnen dat je denkt…

Dat je de heel de nacht naar de plee moet alleen al omdat je de regen door het raam hoort. En ingeval van regen is cricket niet de leukste sport. Niet het spelen, maar het wachten. Dus wat zou ons te wachten staan….

Het devies: extra laat verzamelen dan zou de schade misschien beperkt blijven. Of in ieder geval het wachten. Willem probeerde nog met de zijn lokale contactpersoon te bellen, maar aangezien de Missing Bail nog nooit tegen deze tegenstander had gespeeld (ja dat kan dus nog gebeuren…) was het wat hem betreft ook moeilijker om deze man aan de telefoon te krijgen.

Zo gezegd, eerst coffee in town en een klein rondje golf in de countryside. In de miezer.

Op naar het veld. Iedereen benieuwd omdat we deze club tenslotte niet kennen. Mooi veld, zeker, maar goed, eigenlijk lijken die velden allemaal op elkaar.

Pub op loopafstand, de Sportsman, dus gegarandeerd Ashes-kijken. En Willem benadrukte nog even dat er deze dag geen tea/ lunch bij het arrangement zou zitten dus “regel dat even zelf in de pub”.

De barmevrouw knippert een paar keer met haar ogen als we binnen stromen. Op de vraag of de tv aan mag op cricket antwoord ze dat de tv het momenteel niet doet, en áls hij het zou doen dat zou er zeker geen sport opgezet worden. Ja, waarom die tent dan de sportsman heet vond ze zelf ook wel vreemd.

Na 2 lunch bestellingen veroordeelde ze ons tot een groepsbestelling in één keer, nou dan weet je het wel. Haar moeder was inmiddels gearriveerd dus kon ze 2 half-pints tegelijk (laten) tappen. 10 minuten voor de start van de wedstrijd aanstalte maken om te vertrekken, ons afvragend of de kok ook al aanstalten had gemaakt om ergens mee te beginnen laat staan te serveren. “There is only one cook I’m afraid” zei de mevrouw.

Eenmaal op de club toch enigszins het idee dat we wat herkenden, in ieder geval het VOC-vaantje achter de bar en ja hoor… we blijken hier in 2015 te zijn geweest, zelf de youngsters herkennen dit. Willem niet, geen actief geheugen. Staat ook lekker als je op die club komt.

Bij het betreden van het veld kwam Lau net jonglerend aan met 8 borden fish&chips op zijn arm die werden nog even gehapsliktweg.

Aanvoerder Boris mocht het format kiezen en bepalen: eerst batten en 30 overs. Het was nog/ weer droog. En een unicum: een openingsbowlster. Nette ballen en je weet dat je moet doen als je door een vrouw/ meisje uitgebowled wordt…. Maar goeie grappen over haar tieten zat er niet in want haar vader stond op mid-on klaar om iemand meteen op zijn waffel te timmeren. Vinnie sterk uit de startblokken ondanks een ontluikende chinese griep (ofzo) Sterker nog het gaat zo goed dat hij in over 17 retired uit het veld stapt. We zouden een monsterscore halen. Echter niks was minder waar want dit luidde een good-old collapse in. Floor 39, Daan 19, Bart 15, dat soort getallen, Pepi had iets met een eend…. maar wél de maiden run voor Kivits! Gelukkig bleef het daar meteen bij dus dan kan hij een volgende keer ook meteen dat gemiddelde weer sterk verbeteren…

Die collapse betekende wel dat Vinnie weer uit zijn pensioen moest terugkeren. In over 28 wel te verstaan. En ja hoor we gingen alsnog all-out. Ralph stuurde de bal, alsof hij aan het midgetgolfen was, in de handen van de wicketkeeper.

Omdat de miezer wat had aangezet zouden we de tea overslaan (willem die zouden we toch helemaal niet krijgen…) Toen de regen doorzetten gingen we versneld tea-en en het was maar de vraag of we ooit nog dat veld in zouden komen. Harder en harder, terwijl we binnen lekker de test zaten te kijken (Aus 135 voor 3 nog steeds, laatste dag, Broad net retirement aangekondigd). Ook afscheid genomen van de tour-toeristen Faassen, Jim, Piet de Groot en Dennis. Je kent ze wel die gasten die met een hybride Mercedes op de Belgische snelweg op weg naar huis strandden omdat de bezine op was.

Ondertussen werd de lucht lichter en ja hoor die gasten wilden ook batten dus wij het veld in. Omgekeerde batting order dus bij elke wicket waren we blij en toch ook weer niet. Miezer, regen en toen opeens… licht. Sterker nog het werd lekker weer….

De bowlers deden het eigenlijk ook helemaal niet zo slecht. Pepi lekker bezig, Kivits met een tandem-actie (aanloop, te vroeg die arm de lucht in, bedenken dat dat te vroeg is, denken aan stoppen maar toch kiezen voor doorgaan, en arm anderhalf keer extra ronddraaien, paar stappen extra hard rennen en 4 meter voor de crease die bal los laten) Gozertje nam er wel gewoon 3 wickets mee he, topper.

Ralph met verhoogde PH-waarde zeer actief en waardevol op de boundary. Bart met een self-made hartjes-tattoo op de plek van… zijn hart. Boris ook 3 wickets, humble captain as he is. Bart en Ralph die nog 4 wickets netjes deelden. En die staart leek steeds wat beter te kunnen batten totdat we er achter kwamen dat de kwaliteit er inmiddels wel uit was. Walmer 144 all out. Resume: elke keer dat we bij Walmer (uit) spelen winnen we. Heel leuke wedstrijd en ook leuke gasten, great sportsmanship zeggen ze dan. We hebben ze gefeliciteerd met de winst op de Oval en uitgelegd dat dat voor hen vandaag het maximaal haalbare was.

Bail bij die gozer op zijn voorhoofd geplakt en uitnaaien. Op naar de pinot grigo in Canterbury. Willem had de meest traditionele Italiaan uitgekozen wat we meteen zagen aan de perzische tapijten aan de muur. Bleek dat de hummus en couscous gerechten op de achterkant van de menukaart stonden. Het eten was wel scherper dan bij de Indier van de dag er voor, tot zover de traditionele italiaanse keuken. Nadat hier ook weer de balletje-balletje afrekentruc was gelukt werd het nachtleven van Canterbury bezocht, op maandag…

Dit was met recht een typisch Missing Bail dag!


Dag 4
Are the wheels coming off?

Na de mooie overwinning van gisteren nu (weer) richting de kust naar een club die we daadwerkelijk nog niet kennen: St Margarets Cosmopolitan.

Prima weer en goede vooruitzichten. In the buses en na de veldinspectie naar de plaatselijke pub. Dit keer een pub aan de kust met de treffende naam “Coastguard”. Maar denk niet meteen aan Baywatch, want we zijn gewoon nog in Engeland. Prachtig uitzicht op de White Cliffs en het reepje kiezelstrand.
Terug naar het veld waar we prima werden ontvangen. De terreinknecht/ chef was met de laatste klusjes bezig en zijn arsenaal aan gemotoriseerd gereedschap stond nog aan de boundary. En áls je een terrein man zou tekenen dan zou je deze tekenen: vaal shirt, korte broek vol verfvlekken, soort wandelschoenen en een elegante bochel in zijn rug. Dat was goed te zien toen hij na het passeren van het laatste veldspeelgoed de boundary sloot met een laatste streepje kalk. Mooi veld, met een zodanige slope dat alle ballen in potentie uiteindelijk in dezelfde hoek van het veld terechtkomen.
Na de veld inspectie ook even het scoringshuisje. Bij het betreden daarvan was een bijzondere combinatie van “ground control” en village cricket te zien: 2 laptops, 2 desktop schermen en eindeloos veel draden, kastjes en knoppen.
Een of andere hobbyist had hier een compleet cctv systeem aangelegd, 2 veld camera’s, 1 ‘crowd’ camera, directe spreek verbinding met de keuken (7 m verderop), geluid systeem in de screens en ga zo maar door. Op 3 tv schermen de live scorecard en de link voor het thuisfront om de wedstrijd ook live te volgen. Ongelofelijk en al helemaal omdat we in St Margaret’s waren en niet op the Oval.
Zodra de monitor de laatste minuten tot start aftelde allemaal snel omgekleed om te… Yes batten!
Voor de (terug te kijken) live beelden van deze wedstrijd: Zie deze stream.

Daan en Randy startten. Eerst even wennen aan de zeer slowe opener en de Stuart Broad lookalike van de andere zijde. Ventje rende harder dan de bal die hij gooide. Maar hij deed zijn best. En verloor wat energie toen Daan een aantal keer met een paar stappen de bal naderde en t ventje snoeihard over t hoofd voor 4 en 6 hamerde.

Een snelle 45 en toen kwam Bas in. En toen gebeurde het. Randy raakte de bal minder goed en hard dan hij dacht, de bal kwam dichter bij de fielder dan Randy dacht en de fielder kon beter gooien dan iedereen had kunnen bedenken…. Maar ondertussen had Randy wel “Jaaaaaaa” geroepen en was gaan rennen. Bas, redelijk verrast voor zoveel snelle actie, deed waanzinnig zijn best om uit de startblokken te schieten maar na 0,4 seconde zat hij nog niet op de 100 … sterker nog. Toen het fieldertje de bal opraapte en Randy net begon te beseffen wat er aan het gebeuren was, was Bas pas op een kwart van de pitch. Randy begon te twijfelen aan de haalbaarheid van de run maar had geen tegenwoordigheid van geest om ook maar iets van actie te ondernemen, hij bleef gewoon doorlopen…. De bal was inmiddels vlakbij het wicket en Bas eigenlijk nog helemaal niet. En de bal spatte met een direct hit alle palen uit elkaar…. Bas kon dat van een meter of 12 afstand goed zien gebeuren… Randy draaide zich om en zag het drama dat zich afsoeelde. Het was een situatie die we allemaal nog kennen van toen we in de f-Jes zaten, maar dit was volwassenen (overjarige dat wel) cricket. Ongelofelijk wat een zeperd. Bas kom er ook helemaal niks aan doen, sterker nog dat hij überhaupt was gaan rennen mag al bijzonder aardig genoemd worden. Hij had beter zijn eigen crease niet verlaten en Randy zijn eigen chaos laten afhandelen.
Een ambitie armer verliet Bas het veld. 74/2. Hoe zou Randy dit ooit kunnen goedmaken?

Na een goede 12 van Ralph kwam Thijs in. Toen na Thijs Henk in kwam kon hij Henk niet vertellen wat de bowlers ‘deden’. Hij had simpelweg geen enkele bal gezien en had de laatste soort van langs zijn bat laten floepen. Op 119/5 Randy uit. Tsjarkie en Henk (23 en 17) kwamen tot 161/6. Kivits kon helaas zijn spiksplinternieuwe gemiddelde niet opvijzelen en alleen Pepi verraste nog met een paar mooie sweeps (en Bart 12 uit 8) tot een totaal van 192/9 in 35. Was dit onder par?

Geweldige tea van geweldige tea ladies. De eersten zaten al via de link al hun batting performances na te zoeken, terwijl Thijs door een van zijn kinderen (die nauwelijks door hadden dat ie op reis was) werd geappt: “pap je bent de lul, ik zag net hoe je werd uitgebowled!”
Een aantal youngsters zat te hopen op een belletje uit India, die zaten ook vast we de link te bekijken… behalve zijn nieuwe beste vriend van dag 1 (weet u nog) die zijn hele insta collectie had geliked in 3 dagen tijd, had Boris nog geen belletje uit Verweggistan gekregen.

Zij batten. Nummer 1 en 2, beetje onduidelijk: kunnen ze het nou net wél of net níet? 13/3 in 6, nee dus. Ruiters, Hoes, Pepi, Rallie, Kivits en zelfs Thijs…. Alle bowlers waren ‘on fire’. 48/6 in 16. Toen kwamen er 2 gasten die zonder al te veel moeite hun sweet spot vonden. Even doorbijten en goed blijven bowlen dus. Er kwamen wel kansjes…. Waarvan er een paar zelf om zeep geholpen…. Maar op 106 en 113/8 in 26 braken we er doorheen! De staart werd zorgvuldig opgeruimd en met 120 zaten we weer aan de kant.

Heel goede prestatie van het gehele team! Heel leuk.
Daarna stortten we ons op de blikjes bier in de bar en konden we aan de hobbyist vragen waarom hij in Godsnaan een godsvermogen aan het audiovisuele systeem van een village club in fucking St Margaret’s zou besteden. Een duidelijk antwoord kwam er niet.
Tsjarko heeft wel een stageplaats in het hokje voor zichzelf geregeld.
En Tsjarko kwam nog een heel slechte (Aziatische) kopie van het zandzak-gooi spel tegen dat hij zelf produceert. En dat allemaal in het gehucht St Margaret’s Cosmopolitan (met een vrij bekend buurtkrantje)

De Bail op het hoofd van de captain en de traffic-control manager de paraplu. Ze vonden ons heel leuk en heel goed en ze beloofden ons volgend jaar zeker te komen bezoeken! We hebben maar niet verteld dat we elke 2 jaar toeren.

On the buses


Dag 5
Still unbeaten…

Na wederom een stevige overwinning staat er voor vandaag de eerste t20 op het programma. Is the missing Bail ook succesvol in dit format of is een directe overstap naar the hundreds verstandiger.

Met een starttijd van 17:00 was er in de zonnige ochtend tijd voor een culturele snuffelstage, immers is natuurlijk aan het thuisfront verkocht dat het niet alleen maar van cricketveld maar pub struinen zou zijn.

De youngsters keken hier het meeste naar uit, maar besloten desalniettemin toch af te zwaaien voor een kleine negen hole. Waar dankzij Bartje keurig voor 18 is afgerekend.

Vanwege de komt van de missing Bail had de county besloten de kathedraal een beurt te geven, echter waren ze wel vergeten de steigers weg te halen, waardoor de foto’s helaas achter wegen zijn gebleven… Naar geheel Engelse culturele traditie moest er door Kok en Bassie ook even ingezet op the Races: Tropical Island zou wel eens voor een mooie extra rondje kunnen zorgen.

Rond 13:00 vertrokken de bussen richting Hythe cricket club. En alsof de weergoden met onze ballen speelden begon het dicht te trekken en licht te regenen. Nadat Rally onderweg de nodige steentjes uit de banden had gevist werd er besloten voor een voortijdige tussen stop bij de Drumm-in.

Een uitstekend locatie voor Fish & chips en massage van de nekspieren. Met een gemiddelde plafond hoogte van 1,60 konden   alleen Tjarco en Bartje rechtop staan en besloten we maar te gaan zitten voor een kaartje en uiteraard The Races.

Inmiddels was het gelukkig ook gestopt met licht regenen en kwam het met bakken uit de hemel. Dat betekent dat ook op deze dag the MB ongeslagen zal blijven.

Het was logischer wijs ook niet de dag van Tropical Island. En liet Bart zien dat dit zijn lucky day zou worden. Tegen alle verwachtingen in stond hij in de plus bij het kaarten en kon hij de vele financiële aanbiedingen van het thuisfront nog even afwijzen. Dit geluk moest een keer ophouden…

Op de weg terug besloot een of andere Engelse idioot blind een voorrangsweg op te rijden. Gelukkig zat Bassie 0.0 achter het stuur en na een snelle rechts-links maneuvre die veel weg had van Verstappen was het team ook voor de laatste wedstrijd veilig gesteld.

Zoveel geluk op een dag kan maar één ding betekenen: De pub in.

Na een schitterende performance van Koen van I’ll be missing you greep Bart zijn kans en wist hij als enige van de MB vandaag toch nog te scoren en stiekem zelfs zijn umpire skills te oefenen.

Op naar een ongeslagen Tour met morgen nog 1 t20 op het programma en hopelijk wat minder tegen.


Dag 6
Finish strong guys!

Een laatste keer lepeltje lepeltje wakker worden met je favoriete teamgenoot, de laatste keer een heerlijke avocado on toast als ontbijt en de laatste schone onderbroek zoeken. Op naar het toepasselijke Street End voor de laatste t20 pot en om onze ongeslagen reeks voort te zetten.

Bij aankomst werden we onaangenaam verrast. Een ontzettend kut veld, twee enorme bomen van ruim 900 jaar op fine leg en cow corner. Aan de andere kant was het Sheep corner met een aangrenzende schapenweide, gelukkig was de boundry wel tactisch om de lokale waterput heen gelegd.

Dus maar snel naar de pub, een halfje, een kaartje en een laatste discussie over de opstelling.

Boris dwong uiteraard weer de toss af en dus eerst batten. Na een uitgebreide uitleg over de local tree rules (boom is 4 en als fielder tegen de boom of bladeren gooit 4 extra straf runs) en de intensieve warming-up van de tegenstander werd geconcludeerd dat het een goede keuze was om te starten met onze top run scorers Daan en Vinnie. Gezamenlijk al goed voor 341 runs.

Dit resulteerde dan ook een in spetterende eerste 3 overs: 2 voor 2 na 3. Vinnie 1 en Daan duck…. Een ongelukkig start zullen we maar zeggen. Gelukkig besloot de tegenstander ene Buckingham aan te zetten die nog nooit had gebowled en wij hadden Bas die wat goed te maken had na zijn Diamond Duck in de laatste pot. Een juicy full toss, Bas legt aan… en besluit hem vriendelijk terug te geven aan de bowler voor een C&B. 2 runs en 2 wickets… Begint 5 dagen cricket en pub nu eindelijk zijn tol te eisen?

Boris dacht daar anders over en maakte korte metten met deze Koninklijke bowlerij met 4 vieren in de eerste over. Na een teleurstellende 4 runs van Faassen (net terug van een blessure) was het de beurt aan Koen om met Boris voor de broodnodige runs te zorgen.

Koen plaatste de bal een aantal keer vakkundig tegen de 900 jaar oude takken en kreeg als beloning 4 runs ipv een zekere 6… local rules… desondanks een fraai partnership van 61. Boris probeerde nog een portie shoarma te organiseren voor de lunch met 2 zessen in de schapenweide, hij miste net, maar stelde wel zijn 2e 50 van de tour veilig. Dit keer dus wel met zeer fraaie schoten! Allemaal vastgelegd door Kok die als volleerd potloodventer van achter de boom met zijn camera de boel vastlegde. Stand 86-5-13.

Matthijs kwam in en we waren hem even vergeten te herinneren aan hem dat het een t20 was en begon zich zorgvuldig in te spelen. Koen bleef het midden van het bat wel vinden en strandde uiteindelijk op 42. Aan het einde werd er nog een handjevol runs gesprokkeld door Tjarco en Bart (wederom zeer hoge strike rate) en eindigden we op een verdedigbaar totaal van 136.

Geen tea dit keer, want we moesten op tijd zijn voor de trein.

De tweede bal van onze openings boweler Bartje was gelijk raak, simpel vangetje van Vincent op square leg. Samen met Ralf zorgden ze voor een perfecte start met maar 9 runs tegen na 4 overs.

Florian mocht vanwege zijn blessure plaatsnemen in de slips en in de eerste over van Boris kwam de bal direct snoeihard op hem af. Een heerlijk edge recht in de handjes, maar naar enig frommelwerk leek de bal alsnog op de grond te belanden. Tot zijn eigen verbazing waren de handschoenen van Tjarco niet ver weg en na dit schitterende dubbelspel was het tweede wicket een feit.

Catches win matches en dat deden we voornamelijk frommelend in 2e of zelfs 3e instantie. Behalve Bassie die zich weer moest uitsloven met een one handed catch op square leg. Met ook nog een schitterende slower bouncer op leg stump van Matthijs, clean bowled… stond het 43 voor 6 na 10.

Het werd nog even spannend met wat prima schoten en bowlen van Bas, maar in gevaar kwamen we niet meer. 121-7-20. Daarmee werd de Tour ongeslagen afgesloten met 5 overwinningen!

Na nog een snelle burger in de naastgelegen pub begon de grootste uitdaging van deze tour, een ware bus indeling crisis voor de terugreis. Voor sommige, maar vooral Rob, was dit wel een te heftige verandering.

Na 2 VN bijeenkomst en 3 veto’s werd besloten dat er toch van busjes verruild moest worden en kon de TomTom richting Rotterdam worden ingesteld... om niet veel later te concluderen dat we bij de grensovergang toch weer moesten ruilen. Dus vlak voor Dover een stoelendans om de juiste paspoorten in de juiste bus te hebben. Na een korte vertraging en nog een laatste bus wissel in de trein is de missing Bail weer terug op het vaste land.

En nog steeds niet gevonden dus helaas moeten we over 2 jaar weer..


Tour Statistieken

Top run scorers: Daan (197), Vinnie (144), Boris (128)
Top wicket takers: Boris (7) Bart (6) Pepijn (5) Kivits (5)
Beste showduik: Florian (1 & retired-hurt)
Meeste Ducks: Pepijn (2) & Bas (2)
Meeste Drops: Kivits (13) Daan (2)
Beste jongleer act: Florian & Tjarco (1)
Meeste gevingerd: Lau (5), Kok (5), Bart (1 natte)
Meeste km gereden: Luuk (1921) Ralf (621) Bas (300)
Meeste verkeerd gereden: Luuk (10)
Meeste life saving acties: Bassie (1)
Minst getankt: Pieter (0)
Meeste speeches: Dennis (2) Randy (2)
Meeste verstaanbare speeches: Randy (2)
Meeste verjaardagen: Rob (1) Henk (3)
Meeste stalkers: Boris (1)
Meeste nul.nulletjes: Bassie (41), Bart (0)
Meeste verloren pondjes: Karin (£)
Beste Rubens pose: Bart (1)
Mooist geshinde bolletje: Tjarco (1)
Mooist geshinde buikje: Matthijs (1)
Beste English haircut: Henk (1)
Meeste vrouwen geliked op Tinder: Bart (478)
Minste likes ontvangen: Bart (0)
Meeste touches Bart’s gentlemens sausage: Boris (1)
Meeste bezoekjes Chemistry: Daan (2), Florian (2), Bart (6)
Beste karaoke solo: Koen (1)
Meeste lapdances ontvangen: Bas (1)
Meeste zweet en tranen bij de Indiër: Ralf (20 liter)
Meeste cricket wedstrijden bezocht op een golf Tour: Pieter (3), Jim (3), Peter (3)
Meeste keer schijten op 1 dag: Florian (7)
Vaakste naar huis gebeld: Bas (elke dag)
Vaakst bus open laten staan: Boris (1) Lau (1)
Meeste Jasjes verloren tijdens bus wissels: Tjarco (1)
Meeste frisbees in de heg: Ralf (1)
Meeste gestolen vlaggenmasten om een frisbee uit een heg te halen: Ralf (1)
Uitstekende tegenstanders geregeld: Kok (0)
Meeste wedstrijden gewonnen: Missing Bail (5)
Missing Bail gevonden: 0…