Enkele jaren terug, had Jort Kelder een TV-programma met Hoe heurt het eigenlijk. Hierin legde hij de etiquette uit aan het plebs des lands. Vandaag op V.O.C. weer eens een voorbeeld van hoe het zou moeten.

Situatie: Cricketwedstrijd V.O.C.-SGS
Weer: Zonnig en 22 graden (die wind aan het begin van de middag vergeten we even)

De heren van SGS (Still Going Strong) komen jaarlijks tegen ons spelen. Zoals eerdere berichtgeving al vermeldde, zijn het grotendeels pensionado’s die een potje komen cricketen.

Vanuit V.O.C. doen er vaak gelegenheidscricketers mee, die nog niet alle details van de sport tevoorschijn kunnen toveren. Maar dat geeft niet, dit is juist de charme van deze dag.
Zo ook nu. SGS heeft 125 runs op het bord gezet, dus we hebben nog wat te doen en één van de batsmen komt in.

De wicketkeeper van SGS geeft tegen onze batsman aan dat het beter is om in je crease (de lijn voor het wicket) te blijven, anders ben je makkelijker uit. Dát is toch Sportsmanship ten top!
We pretenderen het al jaren, maar af en toe heb ik het idee dat het een beetje afzwakt.

De umpire (of de scheids) openlijk aanvallen, was vandaag eindelijk eens niet aan de orde. En natuurlijk, werden degene die jou niet vingen even duidelijk gemaakt dat het zo niet de bedoeling was, maar dat gebeurde op een normale manier. Gewoon, met een lolletje achteraf. Idee blijft hetzelfde, want de fielder zal het de volgende keer wel uit zijn hoofd proberen te laten om die bal nogmaals te droppen, maar het komt allemaal wat vriendelijker over.

Ook zaten we na de wedstrijd met een kleine dertig man en vrouw in één kring om na te praten over de wedstrijd. De uitspelende ploeg had een mooi lustrum magazine 2019-2024, waar fotograferende cricketer, of cricketende fotograaf, zo u wilt, de foto’s voor had geschoten. SGS bestaat slechts 95 jaar, maar is wel de oudste club van de wereld. Althans, dat zeggen zij. Heb het niet gecontroleerd.

De man of the match was, niet verbazingwekkend, hun wicketkeeper die de tegenstander een duwtje in de goede richting gaf. Hij kreeg het boek Cricket in Clogs (Cricket op klompen) van Jacob-Jan Esmeijer. Zelf heb ik het ook gelezen en ik kan u vertellen: er zijn mindere boeken weggegeven aan de man of the match. Erg vermakelijk om verhalen over toernooien te lezen, geschreven door onze (Nederlandse) sterspelers.

De samenstelling van de kring veranderde, er kwam eens iemand bij, er ging eens iemand naar huis, dus dan ging je bij een ander groepje staan. Uiteraard kwamen ook de sterke verhalen van V.O.C. naar boven. Kortom: een hele vermakelijke middag. Zó heurt het eigenlijk.

PS: Oh ja, was ik bijna de uitslag vergeten. V.O.C. had gewonnen, maar dat was niet per sé de grootste winst van de dag.


Loeke Bannink