Door: Willem Jan Kok

Na de zo dramatisch verlopen wedstrijd tegen WNC moesten onze jongens zich zien op te richten voor nog maar eens twee finales. Te beginnen met een verre uitwedstrijd tegen promotiekandidaat Flevo Boys uit Emmeloord, dat na een reis over rechte wegen door oneindig laagland werd bereikt.

 De lange reistijd en het late tijdstip van 20:30 uur waren voor het grootste deel van de trouwe aanhang een paar bruggen, windmolens en gemalen te ver, hetgeen tot gevolg had dat de supportersbus deze keer in de stalling bleef. Toch was het goed om te zien dat een aantal V.O.C. diehards in de auto was gestapt om hun team aan te moedigen. De spelers en de staf werden netjes en tegen gereduceerd tarief in drie Van ‘t Hart busjes door Donovan, Fred en Lodewijk vervoerd.

Trainer Wayne Delgado had al laten doorschemeren dat hij niet over de ideale selectie kon beschikken. Martijn de Vries, Tim Zeller en Jeroen Staetemans waren om uiteenlopende redenen niet beschikbaar – een fikse aderlating inderdaad.

Niet voor het eerst dit seizoen werd V.O.C. al in de beginfase op achterstand gezet. Een vrije trap vanaf de rechterflank werd door onze verdediging maar half verwerkt, waardoor een Flevo Boy vrij gemakkelijk kon inkoppen: 1-0 na 5 minuten. V.O.C. stroopte de mouwen op en het was vooral Wouter v.d. Loo die met enkele fraaie rushes door het hart van de defensie gevaar stichtte. Helaas misten de schoten die daarop volgden de juiste richting en, als ze die wel hadden, stuitten ze op de keeper van Flevo Boys. V.O.C. was op dat moment duidelijk de bovenligende partij en het was jammer dat Wouter net een teen tekort kwam om de scherpe lage voorzet van Bas v.d. Storm doeltreffend af te ronden. Wel was het opppassen voor uitvallen van de tegenstander, die met aardig combinatievoetbal van tijd tot tijd naar ons doel oprukte.

Intussen zwierf Ruben van de ene flank naar de andere en kreeg Wayne een nogal onnodige gele kaart (zijn tweede in de nacompetitie, dus…). De gelijkmaker hing in de lucht en die kwam er na een halfuur spelen. Bas haalde van buiten het strafschopgebied vernietigend uit en deed de bal in de kruising verdwijnen. Daarna brak de beste periode van ons spel aan: V.O.C. overliep de tegenstander en creëerde kans op kans. Het leek een kwestie van tijd dat we op voorsprong zouden komen. Als het niet voor rust zou gebeuren, dan toch zeker erna.

Net voor rust moest Kas echter een uitval van Flevo Boys met een overtreding onschadelijk maken. Een gele kaart was het resultaat. Maar een veel groter gevolg was dat de vrije schop zomaar vanaf een meter of 25 onder de benen van keeper Kristian in het doel verdween: 2-1 bij rust dus.

Terugkijkend was dát het breekpunt in de wedstrijd. In plaats van door te gaan ‘in the flow’ van het laatste kwartier van de eerste helft, moest V.O.C. opnieuw in de achtervolging. In hun ijver de gelijkmaker snel te forceren verliep de passing echter te gehaast en dus te onnauwkeurig, met constant balverlies als resultaat. Na een kwartier dan toch het eerste wapenfeit van de tweede helft: Yannick kopte een corner goed naar de grond, maar de opstuitende bal werd door de keeper fraai uit de bovenhoek getikt.

Gesteund door het thuispubliek zocht Flevo Boys nu meer de aanval en Kristian revancheerde zich door een vlammend afstandsschot weg te boksen. En even daarna schoot een Flevo Boys spits van bijna óp de doellijn tot verbazing van iedereen over. Dat was het sein om Sebas Quispel in te brengen in een poging het tij te keren. Nog 20 minuten te gaan!

Nadat eerst Tom Kuil zichzelf in doelrijpe positie had gebracht maar te zacht inschoot, volgde dan toch de gelijkmaker. Sebas testte de keeper, die zijn poging maar met moeite kon pareren, waarna Bas er als de kippen bij was om de bal over de doellijn te krijgen: 2-2 met nog 10 minuten op de klok – en met Sebastian Poggio op de plaats van Nico van Mechelen. 5 minuten later een corner voor V.O.C. die voor de voeten van Tom terechtkwam. Die haalde snoeihard uit, maar helaas vuurde hij recht op de vuisten van de keeper.

Het publiek maakte zich op voor de verlenging, maar – ook niet voor de eerste keer dit seizoen – incasseerde V.O.C. in de ultieme slotfase een tegentreffer: een corner leek afgeslagen, maar de bal kwam op de punt van het strafschopgebied voor de voeten van een Flevo Boy, die werkelijk verwoestend uithaalde. Een mooiere goal gaat deze man nooit meer maken, maar wij hadden graag gezien dat hij zijn actie voor een andere keer had bewaard.

In de daarop volgende tegenaanval moest hun keeper nog eenmaal handelend optreden, maar in de ruime blessuretijd kwamen beide ploegen niet verder dan lange ballen over en weer. Het laatste wapenfeit was een corner voor ons die de mee naarvoren gekomen Kristian in de handen van zijn collega kopte, waarna de scheidsrechter onmiddellijk affloot. De 493 thuissupporters konden de overwinning vieren en de 7 meegereisde V.O.C.’ers dropen hoofdschuddend af.

De teleurstelling en verslagenheid bij spelers en staf waren uiteraard groot: er was ook in deze wedstrijd weer keihard geknokt, maar de degradatie kon niet worden afgewend. Volgend seizoen zal moeten worden geprobeerd – met o.a. een compleet nieuwe voorhoede – het verloren terrein direct weer terug winnen. Dat zal niet gemakkelijk zijn, maar het aanstaande lustrumjaar is daar wel bij uitstek geschikt voor! Flevo Boys bewijst dat een terugkeer na één jaar mogelijk is en staat op het punt dat te bewerkstelligen. We feliciteren hen met de overwinning en wensen hen succes in de finale tegen DZC’68.

Opstelling: Kristian v.d. Tempel, Derek Tempelman (71˚ Sebas Quispel), Kas Dullemans, Joost v.d. Loo, Nico v. Mechelen (79˚ Sebastian Poggio), Yannick Koevermans, Wouter v.d. Loo, Nito Sequeira, Tom Kuil, Bas v.d. Storm, Ruben Soares

De bespiegelingen over dit seizoen zult u ongetwijfeld op een later moment kunnen lezen. En ook zullen we op de site zeker nog aandacht besteden aan de spelers en trainer die ons na dit seizoen helaas gaan verlaten. Voor nu bedanken we Diederik de Groot (hij kon er bij deze laatste wedstrijd helaas niet bij zijn) namens alle lezers voor de geweldige wijze waarop hij de verslaglegging over de verrichtingen van ons eerste dit seizoen heeft vormgegeven.