Fred zag als verenigingsmanager een hele generatie jonge spelertjes op de club binnen komen toen ze 5 of 6 jaar oud waren en heeft ze zien opgroeien tot volwassenen. Door er dagelijks te zijn en eindverantwoordelijkheid te dragen over vrijwel alles waar de club op draait, heeft hij enorm intensief en van dichtbij kunnen volgen hoe alles wat bij een sportclub komt kijken verliep. Het heeft hem waardevolle en interessante inzichten gegeven, bijvoorbeeld over hoe het amateurvoetbal en de club V.O.C. zich in een generatie hebben ontwikkeld.

Helaas heeft Fred het gedrag van (vooral) ouders en supporters langs de lijn niet zien verbeteren in de dertien jaar, drie maanden en dertien dagen dat hij verenigingsmanager was. Fred: “Vaak denken de mensen die langs het veld staan alles zo goed te weten en ze laten dat helaas nog te regelmatig op een negatieve manier blijken. Scheidsrechters hebben daar last van en spelers raken erdoor opgefokt, met alle gevolgen van dien. Dat heeft negatieve consequenties, want wij zien dat er steeds minder mensen bereid zijn om een wedstrijd te fluiten. Het is elke keer weer een hele klus om voor elke wedstrijd een eigen scheidsrechter te vinden. Dat zie je niet alleen bij ons, het is een breder probleem. Zo ook bij de KNVB, want steeds vaker moet V.O.C. een eigen scheidsrechter van niveau leveren, voor een wedstrijd waar eigenlijk iemand van de bond zou moeten fluiten.”

Gelukkig waren er ook positieve ontwikkelingen gedurende Freds dienstverband. Het zijn vooral dingen die verband houden met hoe de formaliteiten rondom het voetbal praktisch zijn geregeld, die volgens Fred zijn verbeterd. Toen hij begon moest een formulier nog met pen worden ingevuld (alle spelersnamen en hun KNVB-nummer), wat een ondankbare en tijdrovende klus was. Inmiddels gaat dit al jaren via een digitaal systeem en is het formulier gewoon met je telefoon in te vullen. Dat scheelt ook heel veel drukte in de commissiekamer. Daarnaast merkt Fred op dat ook de manier waarop de communicatie van de KNVB nu verloopt heel veel beter is geworden. 

Meisjesvoetbal: van 0 naar een van de grootste van Rotterdam
Zoals gezegd was Fred een generatie lang verenigingsmanager en het is dan ook logisch dat V.O.C. in die tijd is veranderd. Hoewel de mate van verandering lastig te meten is, kan wel worden gesteld dat dit de afgelopen dertien jaar sneller ging dan de decennia daarvoor. Een aantal van de grote veranderingen zijn wel terug te zien in concrete cijfers. V.O.C. is al lange tijd de grootste amateurvoetbalclub van Rotterdam, als het gaat om het aantal voetballende mannen en jongens. In relatief korte tijd is de club nu ook mogelijk de grootste, maar zeker één van de grootste meisjesvoetbalverenigingen van Rotterdam geworden.

Op V.O.C voetballen in 2023 al bijna tweehonderd meisjes. Toen Fred begon als verenigingsmanager waren dat er nul. Dat het lang duurde voordat meisjesvoetbal zijn intrede deed op V.O.C., kwam vooral door ruimtegebrek.  “Maar om nou te zeggen dat alle al bestaande leden erom zaten te springen”, zegt Fred. “Het was lange tijd gewoon echt geen prioriteit voor veel V.O.C.’ers om voor elkaar te krijgen dat meisjes en vrouwen hier konden voetballen. Dat zou ook de cultuur van de club veranderen en dat is niet altijd iets waar men om zit te springen. Dat het er toch is gekomen en zo sterk is gegroeid, mag je dus gerust een cultuuromslag noemen. En ik denk dat we er als club alleen maar beter van zijn geworden. De V.O.C.-cultuur is nog steeds springlevend, maar nu delen we die met voetballers van elk geslacht, wat bij cricket al veel langer zo was.” 

Kunstgras op het hoofdveld
In de jaren van Fred zijn er op V.O.C. wel meer dingen veranderd, terwijl dat eerst misschien ondenkbaar leek. Kunstgras op het hoofdvoetbalveld was bijvoorbeeld lange tijd een absoluut taboe en dat bleef het voor sommige leden tot het laatste moment. Toen viel het besluit dat V.O.C. ook op dat gebied moest veranderen. “Spelen op gras is toch iets wat veel mensen vonden horen bij V.O.C. We hadden al langer kunstgras liggen op veld drie en vier, maar het hoofdveld zou altijd een echte grasmat houden, dat was lang de overtuiging. Maar de club groeide en de velden moesten steeds vaker bespeeld kunnen worden. Een hoofdveld met gras kon dat niet aan, het zou dan na een paar maanden al een grote modderpoel zijn geworden. Dat kan natuurlijk niet. Dus is uiteindelijk toch het goede besluit genomen om daar kunstgras neer te leggen. Dat heeft een veel grote wedstrijd- en trainingscapaciteit opgeleverd en het scheelt ook in onderhoud.”

Het jaar 2023 brengt weer een verandering die enkele decennia geleden niet voor mogelijk zou zijn gehouden. V.O.C. is met ingang van het seizoen 2023/2024 namelijk praktisch een zaterdagclub met het eerste voetbalelftal. Dat is het gevolg van de nieuwe opzet van de competitie waarin het vlaggenschip uitkomt. Zaterdag- en zondagclubs spelen in dezelfde competitie en de thuisploeg bepaalt op welke dag er wordt gespeeld, behalve als de bezoekende club principieel alleen op zaterdag speelt. Het zal er in de praktijk op neerkomen dat vrijwel alle wedstrijden voortaan op zaterdag worden gespeeld.  

V.O.C. is van oudsher een echte zondagclub en lange tijd was er weinig reden om dat te veranderen. Toen het zondagvoetbal door allerlei oorzaken steeds verder verschraalde en de publieke belangstelling bleef afnemen, was het voor de KNVB uiteindelijk tijd om in actie te komen. Een besluit dat Fred toejuicht, want ook op V.O.C. was te zien dat thuiswedstrijden op zaterdag (die al meerdere keren per seizoen werden gespeeld) veel meer leefden bij spelers en publiek (dat er op die dagen veel meer was). Fred: “Het eerste elftal van V.O.C. speelt door de nieuwe opzet straks tegen allemaal clubs uit de regio, of op relatief korte reisafstand. Dat is een enorme verbetering, want de afgelopen seizoenen moesten er heel veel kilometers worden gemaakt. Van Zuid-Limburg tot Groningen, V.O.C. 1 is in elke hoek van het land inmiddels wel een keer geweest. Dat was natuurlijk ook niet goed voor de publieke belangstelling, want vaak komt er amper publiek van de bezoekers mee en derby’s waren heel schaars.”

Al 45 jaar hetzelfde team
Fred maakte dus nogal wat transities mee. Nu gaat hij van zijn pensioen genieten. Dat zal hij zeker ook op V.O.C. doen, want hij blijft natuurlijk een betrokken lid. Hij voetbalt al 45 jaar in hetzelfde V.O.C.-team en blijft ook vrijwilliger op V.O.C. Fred sluit zich namelijk aan bij de Krasse Knarren, die allerlei klusjes en onderhoud op het terrein voor hun rekening nemen. Maar eerst wacht hem nog een heel ander groot avontuur: in 4 maanden tijd wil hij vanuit Nederland helemaal naar Istanbul gaan fietsen. Stilzitten is er dus voor Fred, in ieder geval voorlopig, zeker niet bij!