Prima weer en goede vooruitzichten. In the buses en na de veldinspectie naar de plaatselijke pub. Dit keer een pub aan de kust met de treffende naam “Coastguard”. Maar denk niet meteen aan Baywatch, want we zijn gewoon nog in Engeland. Prachtig uitzicht op de White Cliffs en het reepje kiezelstrand.
Terug naar het veld waar we prima werden ontvangen. De terreinknecht/ chef was met de laatste klusjes bezig en zijn arsenaal aan gemotoriseerd gereedschap stond nog aan de boundary. En áls je een terrein man zou tekenen dan zou je deze tekenen: vaal shirt, korte broek vol verfvlekken, soort wandelschoenen en een elegante bochel in zijn rug. Dat was goed te zien toen hij na het passeren van het laatste veldspeelgoed de boundary sloot met een laatste streepje kalk. Mooi veld, met een zodanige slope dat alle ballen in potentie uiteindelijk in dezelfde hoek van het veld terechtkomen.
Na de veld inspectie ook even het scoringshuisje. Bij het betreden daarvan was een bijzondere combinatie van “ground control” en village cricket te zien: 2 laptops, 2 desktop schermen en eindeloos veel draden, kastjes en knoppen.
Een of andere hobbyist had hier een compleet cctv systeem aangelegd, 2 veld camera’s, 1 ‘crowd’ camera, directe spreek verbinding met de keuken (7 m verderop), geluid systeem in de screens en ga zo maar door. Op 3 tv schermen de live scorecard en de link voor het thuisfront om de wedstrijd ook live te volgen. Ongelofelijk en al helemaal omdat we in St Margaret’s waren en niet op the Oval.
Zodra de monitor de laatste minuten tot start aftelde allemaal snel omgekleed om te… Yes batten!

Daan en Randy startten. Eerst even wennen aan de zeer slowe opener en de Stuart Broad lookalike van de andere zijde. Ventje rende harder dan de bal die hij gooide. Maar hij deed zijn best. En verloor wat energie toen Daan een aantal keer met een paar stappen de bal naderde en t ventje snoeihard over t hoofd voor 4 en 6 hamerde.
Een snelle 45 en toen kwam Bas in. En toen gebeurde het. Randy raakte de bal minder goed en hard dan hij dacht, de bal kwam dichter bij de fielder dan Randy dacht en de fielder kon beter gooien dan iedereen had kunnen bedenken…. Maar ondertussen had Randy wel “Jaaaaaaa” geroepen en was gaan rennen. Bas, redelijk verrast voor zoveel snelle actie, deed waanzinnig zijn best om uit de startblokken te schieten maar na 0,4 seconde zat hij nog niet op de 100 … sterker nog. Toen het fieldertje de bal opraapte en Randy net begon te beseffen wat er aan het gebeuren was, was Bas pas op een kwart van de pitch. Randy begon te twijfelen aan de haalbaarheid van de run maar had geen tegenwoordigheid van geest om ook maar iets van actie te ondernemen, hij bleef gewoon doorlopen…. De bal was inmiddels vlakbij het wicket en Bas eigenlijk nog helemaal niet. En de bal spatte met een direct hit alle palen uit elkaar…. Bas kon dat van een meter of 12 afstand goed zien gebeuren… Randy draaide zich om en zag het drama dat zich afsoeelde. Het was een situatie die we allemaal nog kennen van toen we in de f-Jes zaten, maar dit was volwassenen (overjarige dat wel) cricket. Ongelofelijk wat een zeperd. Bas kom er ook helemaal niks aan doen, sterker nog dat hij überhaupt was gaan rennen mag al bijzonder aardig genoemd worden. Hij had beter zijn eigen crease niet verlaten en Randy zijn eigen chaos laten afhandelen.
Een ambitie armer verliet Bas het veld. 74/2. Hoe zou Randy dit ooit kunnen goedmaken?

Na een goede 12 van Ralph kwam Thijs in. Toen na Thijs Henk in kwam kon hij Henk niet vertellen wat de bowlers ‘deden’. Hij had simpelweg geen enkele bal gezien en had de laatste soort van langs zijn bat laten floepen. Op 119/5 Randy uit. Tsjarkie en Henk (23 en 17) kwamen tot 161/6. Kivits kon helaas zijn spiksplinternieuwe gemiddelde niet opvijzelen en alleen Pepi verraste nog met een paar mooie sweeps (en Bart 12 uit 8) tot een totaal van 192/9 in 35. Was dit onder par?
Geweldige tea van geweldige tea ladies. De eersten zaten al via de link al hun batting performances na te zoeken, terwijl Thijs door een van zijn kinderen (die nauwelijks door hadden dat ie op reis was) werd geappt: “pap je bent de lul, ik zag net hoe je werd uitgebowled!”
Een aantal youngsters zat te hopen op een belletje uit India, die zaten ook vast we de link te bekijken… behalve zijn nieuwe beste vriend van dag 1 (weet u nog) die zijn hele insta collectie had geliked in 3 dagen tijd, had Boris nog geen belletje uit Verweggistan gekregen.

Zij batten. Nummer 1 en 2, beetje onduidelijk: kunnen ze het nou net wél of net níet? 13/3 in 6, nee dus. Ruiters, Hoes, Pepi, Rallie, Kivits en zelfs Thijs…. Alle bowlers waren ‘on fire’. 48/6 in 16. Toen kwamen er 2 gasten die zonder al te veel moeite hun sweet spot vonden. Even doorbijten en goed blijven bowlen dus. Er kwamen wel kansjes…. Waarvan er een paar zelf om zeep geholpen…. Maar op 106 en 113/8 in 26 braken we er doorheen! De staart werd zorgvuldig opgeruimd en met 120 zaten we weer aan de kant.
Heel goede prestatie van het gehele team! Heel leuk.
Daarna stortten we ons op de blikjes bier in de bar en konden we aan de hobbyist vragen waarom hij in Godsnaan een godsvermogen aan het audiovisuele systeem van een village club in fucking St Margaret’s zou besteden. Een duidelijk antwoord kwam er niet.
Tsjarko heeft wel een stageplaats in het hokje voor zichzelf geregeld.
En Tsjarko kwam nog een heel slechte (Aziatische) kopie van het zandzak-gooi spel tegen dat hij zelf produceert. En dat allemaal in het gehucht St Margaret’s Cosmopolitan (met een vrij bekend buurtkrantje)

De Bail op het hoofd van de captain en de traffic-control manager de paraplu. Ze vonden ons heel leuk en heel goed en ze beloofden ons volgend jaar zeker te komen bezoeken! We hebben maar niet verteld dat we elke 2 jaar toeren.

On the buses