Daarna toch even tijd voor jezelf in het drukke schema dus het werd golfen, koffiedrinken, stadje in dat soort activiteiten. Eigenlijk zoals normale mensen dat ook zouden doen.

Om 10:30 in the buses richting veld onder de rook van Sittingbourne, je kent het waarschijnlijk wel van de chemische industrie. Maar toch een mooi veld waar de under 12 nog hun weekend tournooitje aan het afwerken waren. Vandaag zouden we geen sandwiches lunchen maar kregen we een bbq voorgespiegeld was ons medegedeeld. Er werd getwijfeld om de meegereisde moeders langs het veld wat afleiding te bezorgen op hun lazy Sunday, maar de route werd al ingezet naar het stadscentrum. 8 rondjes rond de kerk en alle parkeerterreinen verder alsnog aangekomen in de pub met the Ashes op het scherm.
Na een korte verpozing aldaar weer retour naar het veld. De youngsters hadden plaatsgemaakt voor de senioren en we werden hartelijk onthaald door de chairman die tonnetje rond was door het meestal zitten op een chair…
De bbq stond klaar, de tea ladies ook, Luuk vond in het clubhuis een betere Indiër dan Willem en ondanks dat Daan dacht dat hij captain was gingen we gewoon eerst batten.
Gezien het drijvende wolkendek zouden we ala Verstappen uit de blokken schieten, dus Koen en Dennis openen. Koen, met Tony O, in gedachte, liet de ouwe Sri Lankees al snel voor wat ie was en koos voor do or die. Na 1 zes kwam al snel de ‘die’ …. Pep op 3. Liep al snel tegen een fine op door weg te lopen op een gevangen bumpball… en dat is verboden.
Aan de big basterd bbq stond inmiddels een big bitch al de vette worstjes en burgers te pletten en af te fikken. De vele rook liet de lichte miezer al verdampen voordat ie de grond kon raken.
Toen Bas het veld in.
Een ware masterclass hebben we aanschouwd waarbij Dennis graag Bas mocht coachen die dan meteen een 4 sloeg, terwijl Dennis zelf meer lucht dan leer raakte. Maar hij vond het toch erg leuk.
Thijs volgde Dennis op. Paar rake klappen. Wel handig aangezien Thijs niet echt op rennen zit tegenwoordig. Daarna Henk en Daan, Ralph en (nu verklap ik al iets) het sluitstuk door Randy en Bart. De drizzle veranderde al een beetje in … je zou het regen kunnen noemen. De fielders begonnen al bedenkelijk te kijken maar unpire Lau was onverbiddelijk: dit kan je geen regen noemen, laat staan dat je er last van hebt. Aangezien Bart (eigenlijk niemand) niet kon bedenken dat Faassen ondanks dat hij was opgesteld, toch weigerde te spelen ( niks voor hem) stond Bart te batten op zijn balletschoentjes en begon al wat te glibberen.
De regen werd een bui, met nog 2 overs te gaan, umpire Lau gaf geen krimp, en hun captain liet zijn teamleden met enige tegenzin in het veld slaan. Totdat Bart een (ik denk te kort) 1-tje wilde afdwingen door zijn bat, vrij kort na de bal, richting het hoofd van de dienstdoende fietser te smijten. De goed man bracht het er zonder concusion vanaf maar de captain greep zijn kans en greep in: of the field. Had Bartje ons toch mooi de 10 laatste door de spreekwoordelijke neus geboord.

De bbq vleesjes hadden net genoeg warmte verloren inmiddels en werden tussen kleffe broodjes gevouwen en de ‘burger-saus’ made it all ‘come together’ . We hebben genoten, intussen discussiërend hoe het komt dat veel Engelsen wat overgewicht hebben, we zijn er niet uitgekomen….

De regen zette door en de thuisclub moest opgeven. Ook al is er geen mooiere gelegenheid dan alleen batten en niet fielden, we waren er niet blij mee. De aanwezige mega blaster werd gehackt en de stones, Neil Diamond en Jerry & the pacemakers werden er doorheen geblazen. Alsnog een Missing Bail waardige afsluiting met de plakbail, mooie woorden en scherpe fines. Toen de captain zelf inde glazen begon op te ruimen werd het tijd om uit te naaien. Naar de beste Indiër in Het westelijk halfrond.

We hebben wel nog een uurtje naar een stel krakende boden geluisterd in de plaatselijke karaoke pub. De sunday roast was wat uitgelopen dus we werden giechelend ontvangen door de stamgasten.
Daarna naar de Indiër die geen Indiër was en Henk heeft met een variant op balletje-balletje nog wat van de prijs afgekregen.
Some things never change.

Kwamen we er bij terugkomt achter dat we toch weer het verkeerde hotel hebben geboekt: de bar was al dicht en de receptionist zowel contactgestoord als onbuigzaam. 40 flesjes bestellen lukte nog wel en de avondwinkel (wel een Indiër) bracht uitkomt voor wat gin tonic.

Wat een dag.